حمیدرضا غفوری- عضو هیأت‌علمی گروه عمران دانشگاه شهید چمران اهواز
از گذشته، رشته‌ی عمران یکی از پرطرفدارترین رشته‌ها میان فارغ‌التحصیلان رشته‌ی ریاضی‌فیزیک بوده است. این رشته نسبت به دیگر رشته‌های مهندسی، از جامعیتِ بیش‌تری نیز برخوردار است.
فردی در این رشته فعالیت می کند بسیاری از مسائلی که در رشته‌های مهندسی نیاز است را می‌آموزد و می‌تواند از این اطلاعات در بازار کار استفاده کند؛ کار یک تحصیلکرده عمران تنها به ساختمان اختصاص ندارد.
در گذشته این رشته به‌عنوان راه و ساختمان شناخته می‌شد، به همین دلیل نیز هنوز برخی افراد تصور می‌کنند فعالیت فارغ‌التحصیلان این رشته تنها به فعالیت‌های عمرانی مانند ساختمان‌سازی محدود میشود؛ در حالی‌که فارغ‌التحصیلان این رشته می‌توانند در زمینه‌های محیط‌زیست، هواشناسی و ... به فعالیت بپردازند.
در زمان جنگ تحمیلی نیاز شدیدی به عمران و توسعه ساخت‌وساز وجود داشت، به همین دلیل سیاست‌های آموزش عالی بر گسترش این رشته قرار گرفت و تمام مراکز دانشگاهی اقدام به جذب دانشجو در مقطع کارشناسی و بالاتر در این رشته کردند؛ البته این کار باعث تربیت نیروی متخصص لازم و رفع نیاز کشور شد.
اما از سوی دیگر این مسأله نادیده گرفته شد که در مقابل هر مهندس عمران باید چند تکنسین وجود داشته باشد؛ به‌طور معمول باید در برابر هر ۵یا ۸تکنسین یک مهندس عمران وجود داشته باشد، اما آمارها نشان می‌دهد که ظاهراً شرایط در کشور ما برعکس است و در بسیاری از موارد مهندسان عمران کارهای یک تکنسین عمران را انجام می‌دهند!
بخشی از مشکلات فارغ‌التحصیلان این رشته با سایر رشته‌ها مشترک است. زمانی که رکود در بازار کار حاکم باشد، فارغ‌التحصیلان این رشته نیز ممکن است در پیداکردن موقعیت‌های شغلی مانند فارغ‌التحصیلان سایر رشته‌ها با مشکل مواجه باشند.اما به‌طور خاص درباره این رشته باید گفت اغلب فارغ‌التحصیلان این رشته ها وارد فاز اجرایی می‌شوند و این مسأله با آن تصوری که فارغ‌التحصیلان دانشگاهی شغل‌های اداری دارند، بسیار متفاوت است. یک شعار وجود دارد که می‌گوید مهندسان عمران وارد محیط‌هایی می‌شوند که آباد نیست و پس از آبادشدن باید آنجا را ترک کنند!
منبع: ایسنا